Η πολυοζώδης βρογχοκήλη λόγω της επιφανειακής εντόπισης του θυρεοειδούς αδένα , είναι μια γνωστή πάθηση ήδη από τα αρχαία χρόνια.Η πολυοζώδης βρογχοκήλη λόγω της επιφανειακής εντόπισης του θυρεοειδούς αδένα , είναι μια γνωστή πάθηση ήδη από τα αρχαία χρόνια.

Λόγω διαφόρων κληρονομικών και περιβαλλοντολογικών παραγόντων (που σχετίζονται με την κυκλοφορία του ιωδίου στη φύση) η συγκεκριμένη παθολογία εμφανίζονταν συχνά σε χώρες της περιοχής της μεσογείου.Οι περιπτώσεις πολυοζώδους βρογχοκήλης,εντός του θυρεοειδούς αδένα αρχίζουν  να εμφανίζονται οζώδεις βλάβες . Οι οζώδεις βλάβες είναι περιοχές του θυρεοειδικού παρεγχύματος που δυσλειτουργούν.Σε κάποιες περιπτώσεις ο θυρεοειδής αδένας λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις ,ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις καταδυόμενης βρογχοκήλης ,όπου ο κάτω πόλος του ΔΕΞ ή του ΑΡ λοβού του θυρεοειδούς αδένα αρχίζει  να κατεβαίνει  εντός του θώρακα  δυσκολεύοντας την αναπνοή λόγω των πιέσεων που ασκεί στην τραχεία.

Οι διαστάσεις  των όζων κυμαίνονται από ολίγα χιλιοστά μέχρι ολίγα εκατοστά.Πολλές φορές μετά τον χαρακτηρισμό των όζων μέσω του υπερηχογραφήματος του θυρεοειδούς ,ο εξεταζόμενος  παραπέμπεται σε σπινθηρογράφημα,εξέταση η οποία επιτρέπει  τον επιπλέον χαρακτηρισμό των όζων από την άποψη της λειτουργίας τους.Στα αρχικά βήματα της διερεύνησης της πολυοζώδους βρογχοκήλης επιχειρείται  η περιγραφή των προαναφερθέντων όζων από την άποψη των διαστάσεων,της μορφολογίας και της αγγείωσης.

Ο σκοπός  της συγκεκριμένης προσέγγισης είναι ο διαχωρισμός των εν λόγω όζων σε δύο κατηγορίες :
1. Όζοι οι οποίοι παρουσιάζουν μικρό κίνδυνο κακοήθειας
2. Όζοι οι οποίοι παρουσιάζουν υψηλό  κίνδυνο κακοήθειας

Η συγκεκριμένη διαφοροποίηση προκύπτει από διάφορα κριτήρια που παρέχονται από την υπερηχογραφική μελέτη , από την color Doppler μελέτη,από την ελαστογραφία και από την σπινθηρογραφική μελέτη.Η συγκεκριμένη διαφοροποίηση προκύπτει από διάφορα κριτήρια που παρέχονται από την υπερηχογραφική μελέτη , από την color Doppler μελέτη,από την ελαστογραφία και από την σπινθηρογραφική μελέτη.
Σαν γενικός κανόνας είναι γνωστό ότι οι μικροί  και πολλαπλοί όζοι εγκυμονούν ελάχιστους κινδύνους  κακοήθειας. Οι μεγαλύτεροι όζοι είναι αντικείμενο μελέτης με χρήση των προαναφερθέντων πολλαπλών μεθόδων.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι η ανάδειξη κάποιων χαρακτηριστικών  των όζων που οδηγούν εν τέλει στη βιοψία.Η βιοπτική μελέτη είναι καθοριστική για τον περαιτέρω χειρισμό των μεγάλων όζων. Ενα ποσοστό των περιπτώσεων πολυοζώδους βρογχοκήλης  θα οδηγηθούν στην χειρουργική επέμβαση ,όπως θα επιχειρηθεί πλήρης ή τμηματική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα.

Από την άποψη της λειτουργικότητος του θυρεοειδούς αδένα οι καταστάσεις πολυοζώδους βρογχοκήλης χωρίζονται αδρά σε μερικές κατηγορίες :Από την άποψη της λειτουργικότητος του θυρεοειδούς αδένα οι καταστάσεις πολυοζώδους βρογχοκήλης χωρίζονται αδρά σε μερικές κατηγορίες :

1. Καταστάσεις υποθυρεοειδισμού
2. Καταστάσεις υπερθυρεοειδισμού
3. Καταστάσεις χωρίς ορμονική δυσρυθμία
4. Καταστάσεις οι οποίες συνοδεύονται από φαινόμενα θυρεοειδίτιδος

Σε σχέση με τη λειτουργική συμπεριφορά διαφόρων περιπτώσεων  πολυοζώδους βρογχοκήλης,καθοριστικός είναι ο εργαστηριακός έλεγχος που θα αναδείξει τα επίπεδα των ορμονών (Τ3-Τ4-TSH-FT3-FT4-αντισώματα).

Μετά από τη συγκεκριμένη διαγνωστική προσπέλαση θα ακολουθήσει η φαρμακευτική θεραπεία της εκάστοτε πάθησης.Μετά από τη συγκεκριμένη διαγνωστική προσπέλαση θα ακολουθήσει η φαρμακευτική θεραπεία της εκάστοτε πάθησης.

Τα αίτια της πολυοζώδους βρογχοκήλης είναι πολυπαραγοντικά όπως προαναφέρεται και εν μέρη άγνωστα.Εχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου το έντονο στρες  οδήγησε τελικά σε διάφορες παθήσεις  του θυρεοεδιδούς αδένα συμπεριλαμβανομένης της πολυοζώδους βρογχοκήλης.