Όταν η ουροδόχος  κύστη, οι νεφροί ή κάποιο άλλο όργανο του ουροποιητικού συστήματος προσβληθεί από κάποιο μικρόβιο ή βακτήριο, τότε το άτομο βιώνει ουρολοίμωξη, μια επώδυνη κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό πρόβλημα υγείας αν μείνει αδιάγνωστη ή χωρίς την κατάλληλα θεραπεία.

Η ουρολοίμωξη ταλαιπωρεί συνήθως περισσότερο τις γυναίκες (στις οποίες εμφανίζεται κατά κόρον με τη μορφή οξείας κυστίτιδας κυρίως λόγω της μικρότερης ουρήθρας σε σχέση με αυτή του άντρα που επιτρέπει στα μικρόβια να ανέβουν προς την κύστη πολύ πιο εύκολα από ότι σε ένα άντρα) και προκαλείται από διάφορα αίτια και παθήσεις, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η κακή υγιεινή και η σεξουαλική δραστηριότητα.

Πάραυτα, με έγκαιρη διάγνωση και την σωστή θεραπεία, η ουρολοίμωξη μπορεί να ξεπεραστεί, αρκεί να γνωρίζει ο ασθενής τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης, έτσι ώστε να επισκεφτεί τον/την γιατρό του για να λάβει την κατάλληλη θεραπεία.

Ουρολοίμωξη – Συμπτώματα

Κάποια από τα πιο συχνά συμπτώματα τα οποία “μαρτυρούν” την πιθανή ύπαρξη ουρολοίμωξης είναι η δυσουρία (αίσθημα καύσου ή πόνος κατά την ούρηση), η νυχτουρία (ανάγκη για ούρηση τη νύχτα σε μεγαλύτερη συχνότητα από πριν), η συχνοουρία, η αιματουρία (αίμα στα ούρα), η επιτακτική ανάγκη για ούρηση και ούρα με έντονη οσμή ή σκουρόχρωμα (ή θολά).

Πολλές φορές, η ουρολοίμωξη εμφανίζεται με συμπτώματα όπως:

• Ρίγος
• Πυρετός
• Πόνος κάτω από τα πλευρά (στην πλάτη).
• Υποθερμία (θερμοκρασία σώματος κάτω από τους 36 βαθμούς Κελσίου).
• Τρέμουλο ή ρίγος ή ακράτεια ούρων με μεγαλύτερο βαθμό από πριν ή διαταραχές στην συμπεριφορά (π.χ. σύγχυση ή ευερεθιστικότητα) σε άτομο με άνοια ή ουροκαθετήρα.

Ουρολοίμωξη – Παράγοντες κινδύνου

Εκτός από την σεξουαλική επαφή, την κατανάλωση μικρών ποσοτήτων υγρών που δεν καλύπτουν τις ανάγκες του οργανισμού και η χρήση ουροκαθετήρα, άλλοι παράγοντες κινδύνου εμφάνισης ουρολοίμωξης είναι:

• Η διόγκωση του προστάτη.
• Νεφρολιθίαση ή άλλου τύπου απόφραξη της διόδου των ούρων.
• Δυσκοιλιότητα (αφορά μόνο παιδιά).
• Πλημμελής καθαριότητα και υγιεινή της γεννητικής περιοχής.
• Εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος (π.χ. ασθενείς με καρκίνο που κάνουν χημειοθεραπείες και άτομα με σακχαρώδη διαβήτη).

Ουρολοίμωξη – Διάγνωση

Για να διαγνωστεί μια ουρολοίμωξη, ο ειδικός γιατρός θα ζητήσει μια γενική εξέταση ούρων, που συνήθως ακολουθείται από ένα αντιβιόγραμμα και μια καλλιέργεια ούρων. Σε περίπτωση που υπάρχει υποτροπιάζουσα ουρολοίμωξη, θα χρειαστεί να γίνουν επιπλέον εξετάσεις, ειδικά απεικονιστικές διαγνωστικές εξετάσεις, όπως μαγνητική τομογραφία, υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία ή απλή ακτινογραφία, ανάλογα με την περίπτωση, για τη διερεύνηση πιθανών ανατομικών ανωμαλιών στον ουροποιητικό σύστημα.

Τέλος, αν κριθεί απαραίτητο, θα διενεργηθεί κυστεοσκόπηση, μια εξέταση που θα δώσει στον ουρολόγο την δυνατότητα να ελέγξει την κατάσταση της ουροδόχου κύστεως εισάγοντας ένα κυστεοσκόπιο (ένα πολύ λεπτό και εξαιρετικά εύκαμπτο σωλήνα με μια κάμερα προσαρτημένη στην άκρη του) μέσω της ουρήθρας.

Ουρολοίμωξη – Θεραπεία

Το πιο συνηθισμένο μικρόβιο που ευθύνεται για την εμφάνιση ουρολοίμωξης είναι το E.coli, το οποίο αντιμετωπίζεται με αντιβίωση, πάντα σύμφωνα με τα αποτελέσματα του αντιβιογράμματος  και την καλλιέργειας ούρων που έχουν προηγηθεί. Η διάρκεια που θα πρέπει ο ασθενής να λαμβάνει την αντιβίωση εξαρτάται από την βαρύτητα της περίπτωσης και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και πάνω από δύο εβδομάδες, ειδικά όταν πρόκειται για λοίμωξη του νεφρού.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα με την θεραπεία της ουρολοίμωξης είναι η ανθεκτικότητα των μικροβίων που την προκαλούν στα αντιβιοτικά που έχουν συνταγογραφηθεί σε σημείο κατάχρησης τις τελευταίες δεκαετίες. Σαν αποτέλεσμα, πολλά από αυτά πλέον δεν αντιμετωπίζουν την ουρολοίμωξη αποτελεσματικά. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ένα παλιό αντιβιοτικό φαίνεται να είναι το πλέον αποτελεσματικό στην ουρολοίμωξη (η φωσφομυκίνη), κάτι που είναι ιδιαίτερα ευχάριστο.

Ουρολοίμωξη – Πρόληψη

Η ουρολοίμωξη δεν είναι ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα όπως πολλοί ίσως πιστεύουν. Επομένως, δεν απαιτείται θεραπεία για ουρολοίμωξη και από τον σεξουαλικό σύντροφο. Δεν μεταδίδεται, επίσης, μέσω της τουαλέτας ή της χειραψίας. Καλό θα ήταν, όμως, να αποφεύγεται η χρήση προϊόντων που διαταράσσουν την φυσιολογική χλωρίδα του κόλπου, όπως αρώματα και αντισηπτικά, καθώς και στενά εσώρουχα και ρούχα.

Αν θέλετε να βοηθήσετε τον οργανισμό σας  να επιστρατεύσει τις φυσικές του ικανότητες αυτο-ίασης, μπορείτε να πίνετε πολλά υγρά και χυμούς (ειδικά αυτούς που περιέχουν μανόζη-D, όπως ο χυμός cranberry), να καταναλώνετε ξινόγαλου ή πρόβειου γιαουρτιού (περιέχουν γαλακτοβάκιλλους που προστατεύουν τον οργανισμό), να απέχετε από την σεξουαλική επαφή για λίγες ημέρες (αν δεν είναι εφικτό αυτό, προτείνεται ούρηση αμέσως μετά την επαφή), καθώς και σκούπισμα από μπρος προς τα πίσω μετά από κάθε ούρηση.